Τι Λωζάνη, τι Κοζάνη

Όπως είναι γνωστό οι τιμές των εισητηρίων στα ποδοσφαιρικά γήπεδα είναι πλέον φιλελευθεροποιημένες. Ο ΚΟΑ και η ΚΟΠ είχαν θέσει σαν ανώτατη τιμή των εισητηρίων για πρώτους δύο γύρους του πρωταθλήματος τα 11 ευρώ, ενώ για τον τρίτο γύρο η τιμή μετατράπηκε αιφνιδίως σε 20 ευρώ (για τον 1ο group το οποίο αφορά και την πλειοψηφεία των ποδοσφαιρόφιλων της Κύπρου). Τα σωματεία του 1ου group εκμεταλευόμενα την "φιλελευθεροποίηση" αυτή, καθόρισαν τις τιμές των εισητηρίων σε όλους τους αγώνες τους στο ανώτατο επιτρεπτό όριο. Πέραν του ότι οι τιμές είναι πολύ ψηλές (ειδικά για τον 3ο γύρο) για το θέαμα που βλέπουμε, προκύπτουν και άλλα ζητήματα.

Eίναι παραδεχτό από όλους στον κόσμο του ποδοσφαίρου ότι ο τίτλος του πρωταθλητή έχει ουσιαστικά κριθεί με το τέλος του 2ου γύρου. Η διαφορά μεταξύ της πρώτης Ανόρθωσης και των υπολοίπων ομάδων είναι τόσο μεγάλη που είναι σχεδόν αδύνατο να αναχαιτισθεί η Κυρία, ούτε καν από τον δεύτερο στη βαθμολογία Αποέλ. Έτσι λοιπόν το ενδιαφέρον στο group είναι ήδη μειωμένο και δεν δικαιολογείται καμιά αύξηση στην τιμή του εισητηρίου. Το μόνο θέμα που εκκρεμεί πλέον στον 3ο γύρο είναι η κατάκτηση της 2ης θέσης που οδηγεί στην Ευρώπη.

Επίσης είναι γνωστό ότι η Κύπρος είναι από τις λίγες χώρες στην Ευρώπη που οι τιμές των εισητηρίων είναι παντού και πάντοτε οι ίδιες με μόνη εξαίρεση τα κανονικά από τα μαθητικά / παιδικά στα οποία όμως η αναλογία είναι περίπου 80-20. Στους αγώνες του Κυπριακού Πρωταθλήματος δεν έχει καμιά σημασία αν κάθεσαι στο κέντρο του γηπέδου ή στη γωνιά του πετάλλου, αν ο αγώνας είναι μεταξύ Άνω και Κάτω Αρόδες ή ντέρμπι Αποέλ - Ανόρθωσης, αν το παιχνίδι παίζεται στο ΓΣΠ, στο αχούρι του Μακαρείου ή στο Χάνι του Πάντζιαρου. Αυτή η ισοπεδωτική - κομμουνιστική φιλελευθεροποίηση είναι κάτι σαν τα ελαστικά "All Weather" ή σαν την Coca Cola που πάει με όλα...

Είναι παράλογο να πληρώνεις το ίδιο για να κάθεσε στην καρέκλα του ΓΣΠ ή του Παπαδόπουλος που σου προσφέρουν κάποια άνεση, ασφάλεια, καλή ορατότητα, κλπ και να δίνεις τα ίδια για τις τσιμεντένιες κερκίδες του Τάσος Μάρκου στο Παραλίμνι, για το Μακάρειο που δεν πληρεί βασικούς κανόνες υγιεινής, για το Γ.Σ.Ζ. που χρειάζεσαι κυάλια για να αναγνωρίσεις τους παίχτες, για το Τσίρειο που δεν φτάνει που βρίσκεσαι 30-40 μέτρα από τον αγωνιστικό χώρο έχεις μπροστά σου αυτές τις μεταλλικές δοκούς της δεκαετίας του 80.

Τι ΓΣΠ, τι Μακάρειο, γήπεδο το ένα και γήπεδο το άλλο.

Στον αγώνα Ομόνοια-Αποέλ κόπηκαν μόνο 11,300 εισητήρια που είναι ίσως τα λιγότερα σε αγώνες μεταξύ των δύο ομάδων τα τελευταία είκοσι χρόνια, κάτι που οφείλεται στην τιμή του εισητηρίου και στο μειωμένο ενδιαφέρον για το 1ο group.

Επίσης στον αγώνα Ένωση-Πέγεια κόπηκαν 75 εισητήρια, στο Άρης-Αλκή 250, στο Εθνικός-Απόλλων 157, στο ΑΕΛ-Δόξα 2000 και στο ΑΕΚ-Ανόρθωση 3,800.