12 Δεκ 2007

Γλείφουν εκεί που έφτυναν


Οι παραδοξότητες και οι αλλοπρόσαλλες μετακινήσεις στις θέσεις και ιδεολογίες των πολιτικών μας ανδρών, επαναλαμβάνονται για ακόμα μια φορά (όπως άλλωστε συνέβαινε και σε κάθε προεκλογική περίοδο).

Πρώτα είδαμε την «επαναστατική» αποχώρηση του ΑΚΕΛ από τη συγκυβέρνηση και την απόφαση των αριστερών να πορευθούν από μόνοι τους στις προεδρικές εκλογές του 2008, με υποψήφιο τον Χριστόφια, αφού ανακάλυψαν μετά από 4½ συναπτά έτη άψογης συνεργασίας ότι διαφωνούν με τον Τάσσο σε καίρια ζητήματα τόσο της εσωτερικής όσο και της εξωτερικής πολιτικής (!).

Αμέσως μετά, ακολούθησε ένα ντόμινο από ανεξήγητες «αλλαξοπιστίες» κομμάτων, κινημάτων και προσώπων:

Ο κ. Ττίμης Ευθυμίου, ο πρώην βουλευτής του ΔΗΣΥ και νυν ηγέτης των «Ελευθέρων Πολιτών» (σάμπως και εμείς που δεν τον πάμε, είμαστε φυλακισμένοι πολίτες), ο φανατικός υποστηρικτής του ΟΧΙ και ο πρώτος διδάξας του αντι-συναγερμικού κινήματος, αιφνιδίως ανακοίνωσε τη στήριξη του στον Ιωάννη Κασουλίδη. Ο τέως Υπουργός Γεωργίας του κ. Παπαδόπουλού ξαφνικά βρέθηκε να διαφωνεί με την πολιτική του Τάσσου. Ως εδώ καλά. Όλοι κάνουμε λάθη. Αντί όμως να βρεθεί στο πλευρό της άλλης μερίδας διαφωνούντων της συγκυβέρνησης (ΑΚΕΛ) – όπως ίσως να ανέμεναν κάποιοι, ο Ττίμης κατηφόρισε στο Γραφείο του Κασουλίδη στη Γρίβα Διγενή. Προς μεγάλη μας έκπληξη (και προσωπική του ξεφτύλα), ο κ. Ευθυμίου έγινε ξαφνικά φαν αυτών που έβριζε και κατηγορούσε για ξεπούλημα πατρίδων. Μήπως του έταξαν επιστροφή στο Υπουργικό;

Κάτι ανάλογο συνέβη και με τον κ. Πρόδρομο Προδρόμου. Ο άνθρωπος που πρωτοστάτησε στη διάσπαση του ΔΗΣΥ στις προηγούμενες εκλογές με τη δημιουργία της «Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας», πολέμησε με νύχια και με δόντια το Συναγερμό, έθεσε τον εαυτό του αντίπαλο του Ιωάννη Κασουλίδη στις ευρωεκλογές, ο κοινωνιολόγος που αποτελεί κοινωνικό φαινόμενο του πολύπαθου νησιού μας, έγινε ξανά οπαδός του Συναγερμού, τακτικός επισκέπτης της Πινδάρου και ένθερμος υποστηρικτής του Γιαννάκη. Εμφανίζεται στις οθόνες μας μέρα παρά μέρα, και σαν δεύτερος Αναστασιάδης αντιπαραβάλλει με φανατισμό και επιχειρήματα τους πρώην συναγωνιστές του Συλλούρη και Ρίκκο σαν να είναι gay σκύλοι.

Από το φαινόμενο της επιστροφής ασώτων υιών, δεν έμεινε ανεπηρέαστο ούτε το Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου. Οι παραστρατημένοι εδώ και χρόνια κ. κ. Παπαπέτρου και Βασιλείου, αμφότεροι τέκνα ιδρυτών του ΑΚΕΛ (για να μην ξεχνιόμαστε), οι οποίοι στάθηκαν για χρόνια στο πλευρό του Γλαύκου σαν σωματοφύλακες κάτω από τη σκέπη του προεδρικού, ξαφνικά φόρεσαν κόκκινα γυαλιά και πέρασαν και αυτοί απέναντι (χωρίς ευτυχώς να τουμπάρουν με το αντίθετο ρεύμα). Αφού υβρίστηκαν για χρόνια από τους πολέμιους του σχεδίου Ανάν, ίσως να πείσθηκαν τελικά ότι το «ήπιο όχι» θα τσιμεντώσει το «ναι», και είπαν να το δοκιμάσουν και αυτό. Έτσι έγραψαν κανονικά τον συναγωνιστή τους Κώστα Θεμιστοκλέους, παραχωρώντας του για μοναδικό ποκούμπι τον Λούη.

Ίσως η πιο kinky αλλαξοκωλιά της χρονιάς ήταν αυτή του βιτσιόζου Πάφιου πολιτικού Γιώργου Λιλλήκα. Ο πρώην φορέας νεολαίας του Bασιλείου (και της Αντρούλλας), και μετέπειτα βουλευτής (και Νέα Δύναμις) του ΑΚΕΛ, αφού πρώτα τα πήρε χοντρά αναλαμβάνοντας (μαζί με τη Βαρβάρα) την εκστρατεία του ΟΧΙ, ακολούθως γλυκάθηκε από το νέκταρ του Υπουργικού Συμβουλίου και τελικά κατάφερε να ικανοποιήσει το φετίχ του με τη διπλωματία. Θέλοντας λοιπόν να ευχαριστήσει τον ευεργέτη του, αποφάσισε να μεταλλαχθεί από «Υπουργός του ΑΚΕΛ» σε συντονιστή της προεκλογικής εκστρατείας Παπαδόπουλου. Ποιος ξέρει; Ίσως να καταφέρει να του εξασφαλίσει και πάλι το 76% όπως και στο δημοψήφισμα και να συνεχίσει το πολύτιμο έργο που ξεκίνησε στο Υπουργείο Εξωτερικών.

Για το ΑΔΗΚ και τους Οικολόγους - Περιβαλλοντιστές δεν θα πω πολλά. Ο μεν Ντίνος Μιχαηλίδης ακολούθησε την πάγια πολιτική του: να πηγαίνει όπου φυσάει ο άνεμος, ενώ οι Οικολόγοι συνεχίζουν να μαζοχίζονται επιλέγοντας να ψηφίσουν και πάλι Τασσο: δηλαδή αυτόν που κατέκριναν για 5 χρόνια και κατηγόρησαν ότι τους ξεγέλασε στις προηγούμενες εκλογές αθετώντας υποσχέσεις.


Το πιο γελοίο από αυτή την κατάντια είναι το γεγονός ότι οι ίδιοι οι υποψήφιοι πρόεδροι δέχονται με ανοιχτές αγκάλες τη στήριξη των πρώην εχθρών τους. Είναι διατεθειμένοι να «ξεχάσουν» όλα όσα άκουσαν ή είπαν στο παρελθόν με σκοπό τη συλλογή ψήφων. Τόσο τα κόμματα, όσο και αυτοί που τα απαρτίζουν έχουν χάσει κάθε ίχνος αυτοσεβασμού και ο εξευτελισμός πλέον δεν έχει όρια. Αυτοί υποβιβάζουν τους εαυτούς σε ένα ανελέητο αγώνα ψηφοθηρίας και εμείς περιμένουμε να δούμε χαΐρι. Ο Θεός να μας βοηθήσει....

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Πόσο δίκιο έχεις...αν θέλεις έλα μια βόλτα και από το www.katagelies.gr/katagelies/ και αναδημοσίευσε κάποια άρθρα σου φυσικά με αναφορά στην πηγή. Θα χαρούμε να έχουμε συμμετοχή και απο την Κύπρο.
katagelies.gr