Debate imish

Επειδή η μητρική μου γλώσσα είναι η Ελληνική, είπα καλού - κακού να συμβουλευτώ και κανένα λεξικό.

Debate:

-noun
1. a discussion, as of a public question in an
assembly, involving opposing viewpoints: a debate in the Senate on farm price supports.
2. a formal contest in which the affirmative and negative sides of a proposition are advocated by opposing speakers.

Δηλαδή με άλλα λόγια, debate είναι η δημόσια συζήτηση κατά την οποία οι "αντίπαλες" πλευρές αγωνίζονται να πείσουν με επιχειρήματα για δύο αντίθετες απόψεις. Υπάρχουν μάλιστα και διαγωνισμοί debate όπου δύο άτομα καλούνται να υποστηρίξουν με επιχειρήματα δύο αντίθετες θέσεις πάνω σε συγκεκριμένο θέμα.

Έτσι λοιπόν τα συστατικά για ένα debate είναι: η παρουσία ατόμων/ομιλητών (τουλάχιστον 2), η ύπαρξη θέματος προς συζήτηση στο οποίο να υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις, και η ανταλλαγή επιχειρημάτων μεταξύ των ομιλητών.

Το χθεσινοβραδινό "Ντιμπέϊτ" (imish), ήταν στην ουσία τρεις διαφορετικές διακεκομμένες συνεντεύξεις. Οι τρεις ομιλητές δεν ήταν συνομιλητές. Παρόλο που βρίσκονταν στον ίδιο χώρο και ήταν τόσο κοντά που θα μπορούσε να shαμαλίσει ο ένας τον άλλο, δεν είχαν καμία επαφή μεταξύ τους. Δεν είχαν το δικαιώμα να συζητήσουν μεταξύ τους ούτε να απευθυνθούν ευθέως ο ένας προς τον άλλο. Δεν τους βλέπαμε καν μαζί στο ίδιο πλάνο(!), και θα μπορούσαν κάλλιστα να απαντούσαν τις ίδιες ερωτήσεις με την ίδια (αν όχι με μεγαλύτερη) άνεση, χωρίς το εκνευριστικό χρονόμετρο (που ότι ήθελε έδειχνε).

Έμοιαζε περισσότερο με κούρσα ιπποδρόμου, όπου τρία χαζά άλογα φορώντας παρωπίδες, αγνοούν τα υπόλοιπα ζώα που λαμβάνουν μέρος στην κούρσα και το καθένα τρέχει όπως ακριβώς το προστάζει αυτός που το καβαλλά... Οι ερωτήσεις που τους απηύθυναν οι δημοσιογράφοι, εκτός του ότι ήταν χωρισμένες σε προκαθορισμένες ενότητες, έμοιαζαν σαν να ήταν στημένες με τρόπο που να τους δίνει την ευκαιρία να μας ξαναπούν τα ίδια ακριβώς που μας λένε κάθε μέρα εδώ και 3-4 μήνες. Σπάνια υποβαλλόταν η ίδια ερώτηση και στους τρεις υποψήφιους για να μας βοηθήσει να καταλαβουμε και εμείς οι παλαβοί τες διαφορές τους. Στις λιγοστές περιπτώσεις οι δημοσιογράφοι έβαζαν σε όλους το ίδιο ερώτημα, ο κάθε υποψήφιος είχε την άνεση να κατευθύνει την απάντηση του εκεί ακριβώς που τον βόλευε, και οι φιμωμένοι ανθυποψήφιοι του δεν είχαν την ευκαιρία να του πουν "ρε γάααρε, απάντα την ερώτηση σου". Από την άλλη οι δημοσιογράφοι έδειχναν υπερβολικά ευγενικοί και μαλακοί, εώς και χεσμένοι.

Και, αφού αποφάσισαν να βάλουν αυτό το σπαστικό χρονόμετρο για να μετρούν τον χρόνο που μιλά ο καθένας, θα μπορούσαν να το εκμεταλλευτούν κιόλας (π.χ. να θωρούν πότε τελειώνει ο χρόνος τους και να σταματούν ...λέμε τώρα). Και αφού δεν υπήρχε συντονιστής στην εκπομπή, ίσως να βοηθούσε αν έπαιζε και κανένα καμπανελλί μέσα-μέσα που να τους προειδοποιεί ότι τελειώνει ο χρόνος τους (όπως έβαλε προχτες ο ΑΝΤ1).

Είχα να κάμω κιάλλες παρατηρήσεις, αλλά (προς το παρόν) θα μείνω ως εδώ επειδή (το παραδέχομε) δεν άντεξα να παρακολουθήσω ολόκληρη την εκπομπή. Ίσως μετά τες 11.15 - που άρχισα να κόφκω ξύλα - να ήρθαν τα πάνω κάτω και το "Ντιμπέϊτ" (μαϊ άσς) να απέκτησε τεράστιο ενδιαφέρον! Ίσως να ακολούθησαν άκρως ενδιαφέρουσες συζητήσεις, κόντρες, αντιπαραθέσεις και τελικά η διακαναλική ίσως να εξελίχθηκε σε πραγματικό debate (αφού επιμένουμε σε αυτή τη λέξη). Πάντως στο όνειρο μου δεν συνέβηκε κάτι τέτοιο.